อาแปะมะเร็งจมูก

เรื่องเล่าที่มักถูกหยิบยกมาครั้งถ้ำกระบอกเสมอๆ นั่นคือ อาแปะ ที่แกมีเพื่อนเป็นผู้ติดยาเสพติด ครั้นพอเพื่อนไปเลิกยาที่ถ้ำกระบอก แกเป็นเพื่อนไปส่ง

ครั้นพอเพื่อนหายจากอาการยาเสพติด เพื่อนก็บอกแกว่า โรคต่างๆ ที่เป็น ก็หายไปด้วย ทำให้แกเกิดความคิดว่า ถ้างั้นยาตัดที่ให้พวกยาเสพติดทาน ก็สามารถรักษาโรคแกได้ด้วยซิ แกจึงรีบไปสมัคร แต่ถูกพระปฏิเสธ เพราะไม่ได้เป็นผู้ติดยา

กลับมา ให้เพื่อนสอนวิธีการเสพยา แล้วไปซื่อยามาสูบ ใช้เวลาประมาณ ๑๕ วัน
แกก็เสพยาเป็น แล้วกลับไปบอกพระว่า แกมาขอบำบัดยา
พระก็ให้ทำท่าวิธีการเสพให้ดู แกก็ทำให้ดู และได้เข้ารับการบำบัดสมใจ

วันที่ ๕ ของการบำบัด แกร้องตะโกนในห้องน้ำ พระรีบตามไปดู ปรากฎแกบอกว่า แกร้องเพราะดีใจ ที่ก้อนเนื้อมะเร็งในโพรงจมูกของแก หลุดออกมา

มาวันนี้ หลวงพ่อนิพนธ์ จึงเปรยว่า โรคอื่นๆ ที่ยังมีเวลา คนส่วนใหญ่ จึงมักไม่ค่อยเน้น มาเพื่อทำให้มันจบในเร็ววัน ทำตามนิสัย บางที อาจต้องจำกัดเฉพาะโรคตายกระมัง เริ่มจากทำ มะเร็ง ให้เปิ็นกิจลักษณะ เมื่อประสพผล ก็เพิ่ม โรคเอดส์ และยาเสพติดเข้ามา

นั่นหมายความว่า ในอนาคต ก็อาจจะรับแต่คนที่เป็นโรคเหล่านี้ เหมือนเมื่อครั้งถ้ำกระบอก เพราะเมื่อเป็นโรคตาย การพูดคุยแล้วทำตามก็จะง่าย

คำพูดเล่นๆ ก็คือ พวกโรคอื่น วันหลังอยากมารักษา ก็ต้องรอเป็น มะเร็ง เอดส์ หรือติดยา จึงจะรับ

และเช่นถ้ำกระบอก จำนวนที่รับได้มีจำกัด ดังนั้น คิวจึงยาวเป็นหางว่าว รอโรงเรือนว่าง จึงเรียกตามคิว

เมื่อมีโอกาสจึงควรเรียนรู้ แล้วช่วยตนให้แล้วเสร็จโดยไว. ไม่เพียงช่วยตน ยังทำให้คนอื่นได้มีโอกาส และเห็นรอยที่ได้ทำ อยากมาเดินตามบ้าง