ปีใหม่

วันนี้ วันดี ปีใหม่ ... เนื้อร้อง ทำนอง ที่คุ้นหู ของคนไทย หากแต่หลวงพ่อนิพนธ์มักสอนเสมอว่า คำว่าปีใหม่ในพุทธกาล ย่อมหมายถึง ร่างกายที่ปลอดโรค แลนิสัยใหม่ๆ ที่เกิด

หากแม้น โรคยังรุมเร้าเหมือนเดิม นิสัยเดิมๆ .. ก็เรียกได้ว่า ใหม่แต่ปี แต่สภาพของเราท่าน ก็ยังเก่าอยู่ ยังเหมือนเดิม

ปีใหม่ในความหมายของพุทธกาล จึงเน้นที่การกลายเป็นคนไม่มีโรค หรือ โรคลดน้อยถอยลง ลดนิสัยตน สวนกับสิ่งที่ต้องมีเพิ่มขึ้น นั่นก็คือ นิสัยพระพุทธเจ้า มาแทนที่เป็นบางสิ่งบางอย่าง

ปลายทางของหลักสมุนไพรของพระภูมี ที่แม่ชีเมี้ยนนำมา หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวเสมอว่า ... คือคนดี

หากแต่คนดีของพระภูมี ไม่จำเป็นต้อง ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวเตร่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ หากแต่คนดีของพระภูมี คือ มีนิสัยให้สุขแก่ผู้อื่น ... สิ่งใดที่ให้ทุกข์แก่ผู้อื่น ไม่ทำ ส่วนเรื่องอื่นๆ ความชอบส่วนตน จักทำเช่นไร ไม่ว่ากัน

ตัวอย่างที่หยิบยกมาให้ฟังเสมอ ดังเช่นคุณธานินทร์ อินทรเทพ .. นับตั้งแต่วันแรกที่เริ่มใช้หลักสมุนไพร ก็ยังคงเป็นนักทานกาแฟ นักสูบบุหรี่ นักดื่ม เหมือนอดีต ... ผ่านมาถึงปัจจุบัน ก็เข้าปีที่ ๑๕ แล้ว

หากแต่ตัวอย่างที่คลาสสิกกว่า อันได้แก่คนไข้อัมพฤกต์ท่านหนึ่ง ที่ได้เวียนมากราบหลวงพ่อนิพนธ์ เมื่อช่วงปีใหม่สากลที่ผ่านมา ถึงวันนี้ ก็ย่างเข้าสิบปีแล้วที่หายจากอัมพฤกต์ กลับไปทำนา ทำไร ที่บ้านแถบอีสาน

ก่อนหน้าจะเป็นอัมพฤกต์ เขาคือ นักแซ๊งค์ หรือ นักล้วง มือฉกาจน์คนหนึ่งในวงการ ทำมาตั้งแต่เด็ก จนเป็นอาชีพหลักในการดำรงชีวิต จวบจนอาการอัมพฤกต์มาเยือน เส้นทางนั้นจึงหยุดลง

การหายอัมพฤกต์ จึงเป็นปีใหม่ของเขา เพราะไม่เพียงหายโรค แต่นิสัยความเป็นนักล้วง นักแซ้งค์ ก็ยกถวายแม่ชีเมี้ยน ไปด้วย

สิบปีที่ผ่านมา กับการทำนา ทำไร ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ... นี่แหละปีใหม่ ชีวิตใหม่ ... ที่หลวงพ่อนิพนธ์ อยากให้เราท่านมี

บทสรุปที่หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นเสมอ นั่นคือ อุปสรรคใหญ่ของการฟื้นฟูตน จึงไม่ใช่โรค หากแต่เป็นนิสัยต่างหาก จะหายได้อย่างไร ในเมื่อนิสัยยังคงเดิม และก็นิสัยเดิมนี้แหละที่ทำให้เกิดโรค ...

คนดีของศาสนา จึงต้องมีสติ แล้วคิดเสมอว่า นิสัยตนที่มี ให้ทุกข์หรือให้สุขแก่ผู้อื่น ...สิ่งใดให้ทุกข์ก็หยุดเสีย สิ่งใดไม่ให้ทุกข์อยากทำก็ไม่ว่ากัน ... ทานสมุนไพร จึงไม่จำเป็นหรอก ต้องหยุดเหล้า เบียร์ ... คนดีก็ทานได้ ตราบใดที่ทานแล้วผู้อื่นไม่เป็นทุกข์