เริ่มก็ผิดแล้ว

เรื่องทางโลก จะใช้วิธีใด ความคิดใคร ไม่มีปัญหา ว่ากันไปตามปัญญาแห่งตนที่พึงมี

แต่เรื่องของชีวิต หรือ เรื่องทางธรรม ที่ใช้ช่วยชีวิต หลวงพ่อนิพนธ์ เน้นย้ำว่า ปัญญาโลก หรือ ของมนุษย์ผู้ใด ลัทธิใด ใช้ไม่ได้เลย

เพราะปัญญาเหล่านั้น ล้วนแต่กรรมเป็นผู้สร้าง หรือ เรียก ปัญญากรรม นั่นเอง จะนำมาซึ่งการชนะผู้สร้างย่อมเป็นไปไม่ได้

นี่แหละทำไมมนุษย์จึงต้องการศาสนา ก็เพราะหากจะชนะหรือแก้ไขปัญหาแห่งชีวิต ย่อมต้องใช้ปัญญาเหนือโลก คือ ปัญญาของผู้ที่ไม่มีกิเลส นั่นคือ ปัญญาของพระพุทธเจ้า หรือ ปัญญาของศาสนา มานำตน จึงจะพ้นได้

แลนี่เอง ทำไม การมาที่นี่ จึงต้องเรียนรู้ เพราะเรื่องของศาสนา บางคนอาจไม่เคยรู้ ไม่เคยได้ยิน บางคนได้ยินมามากมาย หากแต่เรื่องที่ฟังมา ก็ผิดเพี้ยน บิดเบี้ยว หาเค้าโครงเดิม เพื่อนำมาปฏิบัติช่วยตน ไม่ได้

แค่ปฐมบทของศาสนา ที่ซึ่งคนไทยล้วนได้ยิน ได้ฟัง ได้เรียนรู้ แทบทุกตัวคน แต่พอมาปฏิบัติจริง กลับเดินไปคนละทิศ คนละทาง กับศาสนา อย่างไม่น่าเชื่อ

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงสอนให้เราท่านย้อนพุทธกาล ย้อนพุทธประวัติ ของพระโคดม ว่า หากต้องการบุญ เริ่มด้วยการทำเช่นไร ... ทิ้งเวียง ทิ้งวัง ทิ้งทรัพย์สมบัติ ทิ้ง.... แม้นแต่ม้าทรงโปรด หรือกระทั่งผม เหลือแต่ตนกับผ้าครอง แลเครื่องอัฐบริขารที่ใช้ดำรงตนเท่านั้นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ อรรถาธิบายเน้นย้ำว่า ภาพดังกล่าว สอนให้รู้ว่า พระโคดม แสดงหนทางแห่งบุญ จะใช้วัตถุสิ่งของ หรือ ผู้อื่นผู้ใด ไม่ได้เลย นอกจากตนของตน เท่านั้นเอง

วัตถุดิบเพียงอย่างเดียวที่ใช้ในการสร้างบุญ มีในทุกตัวคน คือ นิสัย พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ จึงเรียกว่า ทางบุญ เป็นทางสายกลาง ที่ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นยาจก หรือ ราชา ย่อมทำได้

ไม่ใช่อย่างในตำรา ตึงไป หย่อนไป ไม่รู้อะไรตึง อะไรหย่อน ฟังแล้วไม่รู้เรื่อง ทำไม่ถูก

ดังนั้น เมื่อเริ่มเข้ามาในทางเลือกสมุนไพรของพระภูมี หลายคนก็คิดจะพึ่ง เงิน .... พึ่งวัตถุ ... พึ่งอำนาจบารมีที่ตนมี .... เพื่อให้ได้มาซึ่งสมุนไพร เพื่อไปช่วยตน

พฤติกรรมเช่นนี้ หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ให้เห็นว่า แค่เริ่มก็เดินผิดทิศแล้ว เพราะรอยพระโคดมที่ทำไว้ให้ .... ต้องเริ่มที่ลดนิสัย ลดพฤติกรรม

พฤติกรรมเช่นนี้ มักถูกใช้กับทางโลก อยากได้อาหารอร่อย ก็ใช้เงินซื้อ อยากได้เมือง ก็ใช้อำนาจยึด อยากอะไร ก็ใช้ในสิ่งที่ตนมี แสวงหามาเป็นของตน ... ไม่ต้องฝืน ไม่ต้องข่ม นิสัยแต่ประการใด แต่ใช้ไม่ได้กับโรค จะเอาสิ่งที่ตนมี ต่อให้มากสักฉันใด ซ์้อยาที่ว่าดีที่สุด หาหมอที่ว่าเก่งที่สุด ไปรักษาที่ประเทศเจริญที่สุด ... สักฉันใด ความจริงก็ฟ้องว่า ... ช่วยบรรเทาทุกข์แห่งตนไม่ได้ แลจบด้วยการเสียทั้งเงิน ทั้งเวลา แลรวมไปถึงทั้งชีวิต

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า สถานที่นี้ทุกคนมีโอกาส เท่าเทียมกัน เพราะสายกลางที่ใช้ ในการช่วยตน คือ นิสัย ที่จะทำเพื่อสร้างบุญ เป้นอำนาจให้สมุนไพร เพื่อช่วยตน

สิ่งที่ตนมี อาจจะปูทางให้เข้ามายังสถานที่นี้ได้ สะดวก และสบายกว่าผู้อื่น แต่สิ่งที่จะใช้ช่วยตน ให้พ้นทุกข์ พ้นโรค จะใช้สิ่งอื่นที่ตนมีไม่ได้เลย นอกจากนิสัยแห่งตนเท่านั้นเอง

ที่ไหนว่าของดี ต้องราคาแพง แต่ที่นี่ หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า ของศักดิ์สิทธิ์ ต้องให้ฟรี ไม่มีราคา

ใครที่บอกว่าอยากหาย ถามตนเองก่อนว่า เอานิสัยตนที่สร้างทุกข์ให้ผู้อื่น ถวายแม่ชีเมี้ยน ถวายพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไปบ้างหรือยัง แล้วน้อมนำนิสัยพระพุทธเจ้าที่สร้างสุขให้ผู้อื่น ไปทำบ้างหรือยัง ถ้าทำแล้ว และทำได้ หลวงพ่อนิพนธ์ยืนยันเสมอว่า ผู้ทำได้ รอดแน่

ไม่ต้องนำเงิน นำสิ่งของใดๆมา ... เพราะเริ่มผิด ก็เดินผิดทาง ไม่มีวันหายโรคดังฝันเป็นแน่แท้ มาเรียนรู้นิสัยพระพุทธเจ้า แล้วทำตนโชว์นิสัยพระพุทธเจ้า ต่อให้โคตรมะเร็ง โคตรเอดส์ ก็ต้องเผ่นป่าราบ